نگذارید فرزندم علی تنها بماند...

تاریخ می گوید
اگر علی (ع) را تنها بگذارید،
طولی نمی کشد که حسین (ع) را می کشید
اهل کوفه یعنی همین ...........

-------------------------------------------------------------------

خدایا یاری حجتت و نائب حجتت را روزیمان گردان

آقایی تو اشهد ما می شود علی ...

ای آفتاب روشن شب های کربلا

پیغمبر دوباره ی صحرای کربلا

ای از تمام آدمیان برگزیده تر

نوح و خلیل و آدم و موسای کربلا

یک کاروان به عشق نگاهت اسیر شد

گیسو کمند خوش قد و بالای کربلا

آب فرات و علقمه و گنبد حسین

یا تلّ زینبیه و هر جای کربلا

هر چند دیدنی ست ولی دیدنی تر ست

پایین پای مرقد آقای کربلا

نزدیک تر به مرقد آقاست جای تو

پایین پایی و همه پایین پای تو

حالا که می روی جگرم را نگاه کن

این چشم های محتضرم را نگاه کن

در این لباس ها چقدر دیدنی شدی

زینب بیا ، بیا پسرم را نگاه کن

من پیر و تو جوان، کمی آهسته تر برو

افتادگی بال و پرم را نگاه کن

باور نمی کنی که علی پیر تر شدم

پیشم بیا و موی سرم را نگاه کن

اصلا بیا به جای تمنّای جرعه ای

شرمندگی چشم ترم را نگاه کن

بعد از تو فصل  فصل دلم بی قرار شد

بعد از تو خاک بر سر این روزگار شد

 ------------------------------------------------------

شاعر: علی اکبر لطیفیان

"جریان انحرافی" یا " جریان های انحرافی" (1)

اساساً انحراف چیست؟ تعریفی نسبی دارد یا مطلق؟

در مجامع مختلف ، انحراف تعریف خاص خود را دارد؛ که مورد بحث این یادداشت نیست. اما هدف از بحثی که اینجا دنبال می شود این است که انحراف در نظام اسلامی مورد بررسی قرار گیرد.

چند سوال اساسی که دراین موضوع مطرح است عبارتند از :

       ۱- در نظام  الهی و مبتنی  بر ولایت ، انحراف چگونه بوجود می آید؟

2     ۲- آیا منحرفین  همان  افراد بی دین یا لائیک  هستند؟

3     ۳- یا اینکه در گفتارشان همواره ولایت و در عصر حاضر ، ولایت فقیه را رد می کنند؟

در جواب سوالهای فوق و سوالهای دیگری که مطرح نشد ولی در همین راستاست، پاسخ های متعددی وجود دارد. در طول سالهای انقلاب اسلامی ، جریان هایی بر روی کار آمدند که هر کدامشان خط مشی سیاسی ، فرهنگی و اقتصادی خاص خود را داشتند . در میان احزاب و گروههای مختلف در مدت این 33 سال تاریخ جمهوری اسلامی ، جریان موسوم به اصلاح طلبان که تندروترین جریان سیاسی چپگرا بودند، در جاهایی نه تنها با اصل نظام و ولایت فقیه ، بلکه با اصل دین ، امام معصوم و حتی وجود خدا در جامعه و در اندیشه مردم به نزاع پرداختند . که البته این مسائل در مطبوعات آن زمان(زمان ریاست جمهوری سید محمد خاتمی) منعکس گردید و میزان انتشار چنین مسائلی آنقدر زیاد شده بود که حضرت آقا (سلم الله نفسه) تعبیر شارلاتانیزم مطبوعاتی را برای آن بکار بردند . مسئله این است که جریان سیاسی مذکور(اصلاح طلبان) هم مورد بحث این یادداشت نیست ! به عبارت دیگر انحرافاتی که به مرور زمان در جامعه اسلامی شکل می گیرد، چیز دیگری است که در این یادداشت و شماره های بعدی به دنبال باز کردن آن هستم. در سالهای اخیر که مردم اصلاح طلبان را کنار زده و به جریان اصولگرایی روی آورده اند، هنوز رگه هایی از بعضی تفکرات و عقاید خاص در این گروه سیاسی دیده می شود که ناخداگاه ذهن را به سمت مسائلی خاص سوق داده و یا حداقل شبهه ای را ایجاد می کند. فکر می کنم دیگر زمان آن گذشته که بگوییم فلان شخصیت یا فلان جریان سیاسی که روی کار است یا قصد ورود به عرصه سیاست را دارد ، ضد انقلاب و یا ضد ولایت فقیه است . هیچ جریانی ر ا اکنون نمی بینید که صریحاً چنین چیزی را بگوید. در نوشته های پیشین آورده ام که اکنون همه از ولایت فقیه دم می زنند. حال آیا این سخنان واقعیت دارد ؟

سعی می کنم در شماره ی بعدی مربوط به این بحث با مستنداتی این مسئله را دقیق تر مورد بحث و گفتگو قرار دهم . فعلا در این حد و به عنوان یک مقدمه برای درگیر کردن ذهن با مسئله انحراف در نظام اسلامی بسنده می کنم.